“Over explaining yourself ” is a response that comes from a deep fear of abandonment of rejection.
Vast herkenbaar ook voor jou. We krijgen commentaar of voelen afkeuring op beslissingen die we nemen of over hoe we met bepaalde dingen omgaan. Dat kan vanalles zijn. Jouw bestedingspatroon, de opvoeding van je kinderen, wat voor kleding je draagt, hoe je jezelf presenteert op Social Media noem maar op!
En wat doen we dan? We gaan onzelf “uitleggen” en verantwoorden.
De les die ik nu aan het leren ben, is grenzen stellen, bij mezelf blijven. En daar geen verantwoording meer voor afleggen. Want dit hoort bij jou en dit hoort bij mij, geen aapjes van anderen meer op je schouders nemen.
Maar waar komt dit gedrag vandaan?
Velen van ons leerden dat liefde voorwaardelijk was. Van kinds af aan hebben we ervoor moeten werken. We moesten presteren, om te bewijzen dat we ‘goed’ waren, want als je niet luisterde of het niet goed deed, was de liefde die je kreeg ineens minder. Afwijzing.
We hebben geleerd dat liefde of goedkeuring elk moment kan verdwijnen.
En dat is een heel naar gevoel, dus hebben we onszelf aangeleerd om onszelf te verdedigen. Uitleggen en sorry zeggen. Ookal is dat nergens voor nodig, want je doet niets verkeerd. Je doet alleen niet wat de ander van je verwacht.
We hebben geleerd ons ‘waarom’ + poging om een andere persoon onze kant van de dingen te laten zien, te rationaliseren, omdat we in onze kern bang zijn. Bang om in de steek gelaten te worden.
Ik merk dus vaak dat ik mezelf te veel wil uitleggen. Ik zie dat mijn geest allerlei redenen bedenkt om mijn overtuiging te ondersteunen wanneer ik een grens stel. Eigenlijk kijk ik naar mezelf als kind dat bang is niet goed genoeg te zijn. Al weet ik allang dat ik dat wel ben. Het is een lastige maar wel een heel mooie les.
Je komt steeds meer tot het besef hoeveel kracht er in jezelf zit en hoeveel energie dit alles kost. Gewoon niet meer doen.
Want de mooie en fijne waarheid is dat we onze waarden niet hoeven te verdedigen. We hoeven ons niet te verontschuldigen voor onze grenzen, onze behoeften, onze ambitie, of dromen, of onze verlangens – zelfs als dat onzekerheid of weerstand oproept bij de mensen om ons heen.
Hoe meer je gaat vertrouwen op je eigen kracht, het gevoel diep van binnen dat het goed is, dan komt minder uitleggen + meer ZIJN vanzelf.
Denk aan het volgende als je weer eens in je bed hele gesprekken aan het voeren bent:
1. Grenzen zijn jouw recht. Mensen die commentaar hebben of zich voor jouw handelen schamen, worstelen vaak met hun eigen verlatingsangst
2. Jouw realiteit + waarheid is altijd geldig – simpelweg omdat je het hebt ervaren. Hou een ander daarentegen ook in zijn waarheid.
3. Mensen projecteren hun eigen zelfgevoel + onopgeloste pijn op anderen (dit maakt deel uit van de menselijke ervaring). Ervaar dit niet als een aanval, hou dit bij de ander en heb niet meer dan begrip hiervoor.
4. Mensen met een hoge eigenwaarde respecteren de behoeften en keuzes van anderen – omdat ze hun eigen behoeften respecteren.
En gunnen daarmee anderen hun eigen geluk.
